فرق اباتمنت و هیلینگ ایمپلنت

ایمپلنت شامل سه جزء اصلی یعنی فکسچیر، اباتمنت و تاج است. البته قطعات دیگری مثل کاور اسکرو و هیلینگ ویا ترانسفر کوپینگ در درمان وساخت پروتز کاربرد دارند. همانطور که گفتیم اباتمنت به عنوان  یک عنصر اصلی و کلیدی در کاشت ایمپلنت استفاده می شود. به عبارتی اولین فرق اباتمنت و هیلینگ این است که اباتمنت یکی از اجزای اصلی ایمپلنت است و اما هیلینگ به تشخیص پزشک مورد استفاده قرار می گیرد. درمورد کاربرد هیلینگ می توان گفت که هلینگ می تواند تقریبا یک ماه روی ایمپلنت قرار گیرد و بعد برداشته شود. یکی از وظایف هیلینگ این است که باعث شکل گیری بافت لثه در اطراف ایمپلنت می شود و هم چنین از نفوذ جسم خارجی به داخل ایمپلنت جلوگیری می کند و اما اباتمنت قطعات ریزی هستند که روی ایمپلنت دندان وصل می شوند و وسیله ای است که فیکسچر و پروتز دندان را به هم وصل می کند.

جنس اباتمنت ایمپلنت اغلب از فلز هایی مثل طلا، تیتانیوم، فولاد و زیرکونیوم است.  هریک از این جنس ها داری ویژگی های مخصوص به خود هستند که سازگاری بالایی با سلول های دندان طبیعی دارند،  ضد رنگ بودن از ویژگی های مهم این فلز هاست.  در واقع فرق هیلینگ و اباتمنت در پروسه کاشت و زمان کاشت ایمپلنت است.  در پروسه کاشت، اباتمنت یک ابزار اصلی و دائمی است که برای اتصال تاج به فیکسچر مورد استفاده قرار می گیرد اما هیلینگ یک ابزار موقتی است که دندانپزشک به صورت دوره ای آن را روی فیکسچر قرار می دهد و بعد آن را بر می دارد. هیلینگ و اباتمنت هر دو هم در کاشت یک مرحله ای و هم در کاشت دو مرحله ای استفاده می شوند و از این نظر باهم تفاوتی ندارند یعنی هر دو در انواع کاشت ایمپلنت (یک مرحله ای و دو مرحله ای) مورد استفاده قرار می گیرند و تفاوت هیلینگ واباتمنت در زمان کاشت ایمپلنت است.

در زمان کاشت ایمپلنت یک مرحله ای: 

دندانپزشک ابتدا ایمپلنت را در استخوان قرار می دهد و بعد هیلینگ را به آن وصل می کند.  بعد از پیوند کامل (ادغام کامل)  ایمپلنت و استخوان فک،  دندانپزشک هیلینگ را برداشته و اباتمنت را جایگزین می کند. 

در زمان کاشت ایمپلنت دو مرحله ای:

تفاوت هیلینگ واباتمنت به زمان اجرا بر می گردد. بعد از گذاشتن ایمپلنت و جوش خوردن آن،  دندانپزشک لثه را شکافته و هیلینگ را قرار می دهدو پس از مدتی هیلینگ را برداشته و اباتمنت جایگزین آن می شود. همانطور که گفتیم استفاده از هیلینگ به تشخیص دندانپزشک است و اگر دندانپزشک تشخیص دهد که باید از هیلینگ استفاده شود، ابتدا هیلینگ را روی ایمپلنت قرار می دهد و بعد اباتمنت جایگزین آن می شود.

نتیجه گیری:

هیلینگ واباتمنت هر دو از اجزای ایمپلنت هستند که هرکدام وظایف مخصوص به خود را دارنداما اباتمنت جزء اصلی ایمپلنت و هیلینگ جزء موقتی برای ایمپلنت است که به صورت دوره ای روی ایمپلنت قرار می گیرد و اینکه جه موقع به نصب آن نیاز است را فقط خود دندانپزشک تشخیص می دهد. اباتمنت رابط بین فیکسچر و پروتز ایمپلنت است و هیلینگ از ایمپلنت در مقابل نفوذ جسم خارجی مراقبت می کند و مانع ورود آن به ایمپلنت می شود.  در واقع هر کدام از این اجزا عملکرد و وظیفه ی مشخصی دارند.