لیست موضوعات
Toggleسیلندر های فلزی گنبدی شکلی که در بالای لثه قرار می گیرند را هیلینگ ایمپلنت می گویند. هیلینگ ایمپلنت از آلیاژهای تیتانیوم و خود تیتانیوم ساخته شده اند(بخاطر اینکه سازگاری بیشتری با بدن دارد و آلرژی کمی را ایجاد می کند) که این قطعات ارتفاع 2 الی10 میلی متر دارند.
یکی از نقش های مهم هیلینگ در ایمپلنت این است که مانع نفوذ جسم خارجی و باکتری به داخل پایه ی ایمپلنت می شوند بنابراین کاربرد مهمی در ایمپلنت دارند و به عبارتی می توان گفت وجود هیلینگ در ایمپلنت دندانی لازم و ضروری است.
حال بعضی از مزیت های آن را در ایمپلنت دندانی مورد بررسی قرار می دهیم:
یکی از مزیت های هیلینگ این است که از رشد لثه بر روی ایمپلنت جلوگیری می کند. این قطعه دارای قطر و طول متفاوتی هستند که کاربرد هریک از آن ها در روند بهبودی متفاوت است. از دیگر مزیت های هیلینگ این است که باعث خفظ سلامتی و مدیریت بافت نرم لثه می شود و همچنین به لثه فرم وشکل خاصی داده می شود.
همانطور که قبلا هم گفته شد ایمپلنت پس از تکمیل مانند یک دندان طبیعی به نظر می رسد و عمل می کند و همچنین گفتیم که هیلینگ باعث می شود که لثه فرم و شکل خاصی پیدا کند پس میتوان گفت هیلینگ شکل واندازه نهایی روکش ایمپلنت را تعیین می کند، همچنین هیلینگ می تواند از ایمپلنت دندانی در برابر فشار اکلوزال مراقبت کند.
اکلوزال زمانی است که دندان های شما به هم می رسند. به عبارتی وقتی برای اولین بار ایمپلنت نصب می شود ممکن است برای مقابله با فشار دندان ها آماده نباشد که در این صورت دندان پزشک کلاهک هیلینگ را نصب می کند که از لثه ها در مقابل فشار های وارد شده محافظت کند. اما مهم ترین کاربرد و مزیت هیلینگ این است که قسمت فوقانی ایمپلنت را از محیط بیرون و آلودگی ها حفظ می کند.
دو روش برای انجام ایمپلنت وجود دارد: یک مرحله ای و دو مرحله ای.
روش یک مرحله ای کاشت ایمپلنت مختص قرار دادن هیلینگ است.
در روش دو مرحله ای، پس از اینکه پایه ی ایمپلنت درون استخوان قرار داده می شود، هیلینگ قرار داده می شود که در این روش، هیلینگ برای جلوگیری از رشد لثه در اطراف ایمپلنت مورد استفاده قرار می گیرد. متریالی که در هیلینگ به کار برده می شوند عبارت اند از:
اکثر پایه های ایمپلنت دندانی از جنس تیتانیوم است. این فلز به این دلیل که سطح سازگاری بالایی با بدن دارد، بدن آن را یک مهاجم خارجی تلقی نمی کند و درنتیجه به آن حمله نمی کند. همچنین این فلز غیر آلرژیک ایت.
امروزه یکی از بهترین موادی که برای ترمیم دندان ها استفاده می شود روکش زیرکونیا است. این روکش از چنس اکسید زیرکونیوم است، به کمک آن می توان شیارهایی را روی دندان ایجاد کرد. روکش زیرکونیا سازگاری بالایی با بدن دارد و همین باعث می شود که هیچ بوی بدی در دهان ایجاد نکند.
اگرچه بستن هیلینگ و انجام ایمپلنت یک عمل سرپایی است اما نیاز به مراقبت های بعد عمل هم دارد که ضروری هستند. در روزهای اول بعد از عمل، علائمی مثل خونریزی، درد و ورم کاملا طبیعی است وجای نگرانی نیست. برای مدیریت عوارضی این چنین، مواظب باشید که آسیبی به ناحیه ی جراحی شده وارد نشود، آب نمک را در طول روز چندین بار غرغره کنید و برای مسواک زدن از یک مسواک نرم استفاده کنید و در آخر برای حفظ سلامتی لثه، از خوردن غذاهای سفت وسخت وتند خود داری کنید.
به صورت کلی می توان گفت هیلینگ ایمپلنت دوام ایمپلنت را افزایش می دهد و ظاهر طبیعی تری را به ایمپلنت شما می دهد
یکی از جدی ترین مشکلاتی که فرد در حین انجام مراحل ایمپلنت و یا حتی بعد از آن احتمال روبه رو شدن با آن را دارند افتادن هیلینگ ایمپلنت است. لازم به ذکر است که امروزه به دلیل وجود روش های نوین وتکنولوژی های پیشرفته نسبت به گذشته کمتر است.
واضح است که قبل از شروع انجام ایمپلنت باید تمام بررسی های لازم برای جلوگیری از این مشکل انجام شود چرا که درصورت افتادن هیلینگ تمام زحمات دندان پزشک و مراجعه کننده به باد می رود. البته باید گفت که با وجود اینک پیشرفت های زیادی در حوزه دندان پزشکی اتفاق افتاده اما باز هم نمی توان به صورت صد درصد مانع از شل شدن و افتادن هیلینگ ایمپلنت شد.
اگر چه نمی توان به صورت دقیق عوامل به وجود آمدن این مشکل را تعیین کرد اما چند علت واضح در بروز این مشکل وجود دارد که اکنون علل بوجود آمدن این مشکلات و روش های برطرف کردن آنها می پردازیم:
پیچ های ایمپلنت از جنس های متنوعی مثل تیتانیوم، سرامیک و ایمپرشن کپینگ ساخته می شود. حال انتخاب نوع مناسب آن و هم چنین مقاوم بودن آن برای استفاده طولانی مدت بسیار مهم است چرا که ممکن است یک پیچ ابتدا ایده آل به نظر برسد اما سازگاری وهماهنگی کامل با دیگر اجزای ایمپلنت را نداشته باشد و باعث به وجود آمدن عوارض و مشکلاتی مثل افتادن هیلینگ ایمپلنت شود.
اگر پیچ موقت یا دائمی به خوبی سرجای خود قرار نگرفته باشد و اباتمنت از ایمپلنت بلند تر باشد، وارد استخوان فک می شود و در این صورت رشد استخوان فک به تدریج باعث باز شدن پیچ ایمپلنت می شود. برای حل این مشکل باید پروفیل استخوانی اطراف ایمپلنت بررسی شود و در صورت نیاز پیچ ایمپلنت کوتاه تر شود.
عدم اتصال پیچ ایمپلنت به استخوان از اصلی ترین دلایل باز شدن هیلینگ ایمپلنت و شکست ایمپلنت است. به عبارتی وقتی ایتخوان فک استحکام کافی نداشته و نتواند از پیچ ایمپلنت حمایت کند، اتصالی بین ایمپلنت و استخوان به وجود نمی آید و در نتیجه پیچ از ایمپلنت جدا می شود.
دلایل مختلفی برای جوش نخوردن استخوان با ایمپلنت وجود دارد. دلایلی مثل: بیماری خود ایمنی مثل سرطان، کافی نبودن استحکام استخوان فک و مراقبت نکردن از پیچ ایمپلنت.
امروزه ایمپلنت فوری بسیار مورد توجه قرار گرفته اما به این دلیل که زمان کافی برای جوش خوردن استخوان به ایمپلنت وجود ندارد و هر سه مرحله ی ایمپلنت به صورت یکجا و پشت سر هم انجام می شوند ممکن است از جمله دلایل برای افتادن هیلینگ ایمپلنت باشد و ایمپلنت را با شکست روبه رو کند، به این صورت که کارهایی مثل جویدن، وارد شدن ضربه به فک و فشردن فک به یکدیگر باعث شل شدن و باز شدن هیلینگ شود. بهتر است قبل از انجام این نوع ایمپلنت، بررسی های لازم را انجام دهید تا مطمئن شوید که برای این نوع ایمپلنت کاندید مناسبی هستید.
یکی از شایع ترین علل افتادن هیلینگ درست در جای خود قرار نگرفتن پیج (هیلینگ) است . طراحی های امروزی اتصالات خارجی، قیفی شکل هستند، در واقع پروفیل هایی که به شکل قیف هستند. امروزه، همین پروفیل های قیفی شکل یکی از عواملی هستند که مانع افتادن هیلینگ می شوند به این صورت که باعث می شوند پیچ در جای درست خود قرار بگیرد. اما اگر همین استخوان فک تحت فشار شدید پیچ قرار گیرد، بافت آن به تدریج سست می شود و باعث شل شدن وافتادن هیلینگ می شود.