اجزای ایمپلنت دندانی

ایمپلنت دندانی یکی از روش های جایگزینی برای دندان های از دست رفته است که جایگزین دائمی و طبیعی است. از ایمپلنت در کنار بریج هم می توان استفاده کرد. امروزه ایمپلنت دندانی چندین دهه است که مورد استفاده قرار می گیرد و طرفداران زیادی دارد برای همین یک سوال ذهن هر مراجعه کننده ای را مشغول می کند که  ایمپلنت چطور  می تواند مانند یک دندان طبیعی عمل کند، برای دست یافتن به پاسخ این سوال بهتر است که با اجزای ایمپلنت آشنا شویم.  در اینجا سه بخش اصلی ایمپلنت دندانی را مورد بررسی قرار می دهیم.

۱.فیکسچر یا پیچ ایمپلنت:

مهم ترین جزء ایمپلنت فیکسچر ایمپلنت است که به صورت پیچ در استخوان فک کاشته می شود و تنها جزء ایمپلنت دندان است که در استخوان کاشته می شود و زیر لثه قرار دارد به عبارتی در ظاهر دیده نمی شود  به همین دلیل ما در اصطلاح به آن یک واحد  ایمپلنت می گوییم.

برای کاشت پیچ ایمپلنت،  دندان پزشک ابتدا سوراخی را درون استخوان فک ایجاد می کند  و فیکسچر (یک پیچ محکم و کوچک)   را درون استخوان قرار می دهد. می توان گفت فیکسچر نقش ریشه ی دندان را دارد و دقیقا مانند ریشه ی دندان طبیعی عمل می کند یعنی دقیقا همان کاری را می کند که ریشه ی دندان طبیعی انجام می دهد. پس از قرار دادن پیج ایمپلنت باید منتظر بود تا استخوان فک پایه ی ایمپلنت را به خودش جوش دهد که طی فرایند استئوا ینتگریشن انجام می شود، فرایندی که در ان فیکسچر توسط بافت استخوانی فک احاطه می شود (فرایند جوش خوردن ایمپلنت با استخوان).

این را هم بگوییم که فیکسچر معمولا از جنس تیتانیوم است، این فلز بسیار محکم است و با بدن سازگاری بالایی دارد به همین دلیل به استخوان فک جوش می خورد.

۲.اباتمنت: 

همانطور که فیکسچر به عنوان ریشه دندان و یا پایه ی ایمپلنت در دندان و زیر لثه قرار داده می شود بنابراین باید رابطی بین آن و تاج ایمپلنت وجود داشته باشد که به این رابط اباتمنت می گویند. اباتمنت در واقع پبچ های کوتاه و محکمی هستند که دقیقا زیر خط لثه قرار می گیرند که این پیچ ها از جنس فلز یا موادی همرنگ دندان ساخته می شوند. این قطعه به راحتی از فیکسچر جدا می شود.

لازم به ذکر است که اباتمنت از اجزای اصلی ایمپلنت محسوب می شود.  برای کاشت ایمپلنت های ساده،  اباتمنت طی فرایند استئواینتگریشن به فیکسچر متصل می شود. اما در مورد  ایمپلنت های فوری چون همه ی اجزای ایمپلنت باید به صورت یکجا و پشت سر هم در دندان قرار داده شوند و زمانی برای جوش خوردن ایمپلنت به استخوان فک نیست. یعنی ابتدا فیکسچر بعد اباتمنت  و درنهایت تاج ایمپلنت بدون فرایند استئواینتگریشن.

۳. پروتز یا روکش ایمپلنت: 

پروتز یا روکش ایمپلنت،  بخشی از ایمپلنت است که دقیقا مانند دندان طبیعی خودمان عمل کرده  و مانند دندان طبیعی به نظر می رسد. برای ساخت تاج ایمپلنت می توان از مواد مختلفی استفاده کرد و جنس های مختلفی مثل سرامیک یا پرسلن داشته باشد.

برخی از پروتز های ایمپلنت  به صورت پیچی به اباتمنت متصل می شوند  و اتصال برخی دیگر از پروتز ها به کمک سمنت ( نوعی سیمان مخصوص)  است.

علاوبر این ها، هیلینگ و کاور اسکرو هم از اجزای موقت ایمپلنت اند.  هیلینگ به عنوان کلاهک شفابخش یا تشکیل دهنده لثه هم شناخته می شود که روی فیکسچر نصب و  ایمپلنت را از تجمع باکتری ها محافظت می کند، همچنین به بهبود بافت نرم و سخت اطراف ایمپلنت کمک می کند.

کاور اسکرو هم دیگر جزء موقتی ایمپلنت است  زمانی که فیکسچر نصب شده،  کاور اسکرو روی فیکسچر مورد استفاده قرار می گیرد تا داخل فیکسچر پر نشود.این قطعه باید زمانی که استخوان فک ترمیم شود، در فک بماند.